Kees van Kooten (1941) debuteerde in 1963 samen met Wim de Bie als De Clichémannetjes op de VARA-radio in het programma Uitlaat. Vanaf 1965 tot en met maart 1998 verschenen zij onafgebroken op de Nederlandse televisie; eerst in programma's als Fanclub, Hadimassa en Het Gat van Nederland; vanaf 1973 in de veelsoortige uitzendingen van het door hen in het leven geroepen Simplisties Verbond, dat een kwart eeuw actief bleef bij de VPRO (Koot en Bie, Op hun pik getrapt, Krasse Knarren, Keek op de Week). Zij wonnen de Nipkowschijf in 1974, 1977 en 1985. Maakten zeven langspeelplaten, wonnen hiermee drie Edisons en schreven veertien Bescheurkalenders (1973-1986).

In 1967 werd Van Kooten vaste medewerker van de Haagse Post, waarvoor hij van 1969 tot 1972 de column Treitertrends schreef. Verhalen verschenen in Humo, Holland Herald en Vrij Nederland.
Van Kooten debuteerde in 1968 met de gebundelde columns Treitertrends. Daarna volgden onder andere de verhalenbundels Koot droomt zich af, Koot graaft zich autobio, Modermismen, Veertig, Hedonia, Zwemmen met droog haar, Levensnevel, Annie, Hilaria, Tijdelijk Nieuw en, in samenwerking met de typograaf Ewald Spieker, het onlangs verschenen Letterlust. 
Ook schreef hij enkele gedichten, een kinderboek Het Schaampaard en een toneelstuk Wina zingt.

Prijzen: Voor zijn literaire werk ontving hij de CPNB-prijs, De Groenman-taalprijs, de G.W.J. Paagman-prijs en de Literaire Sociëteit de Witte Prijs.

Op donderdag 22 april 2004 nam Kees van Kooten de Gouden Ganzenveer in ontvangst.